Dzieje Malczowa sięgają XIII wieku, kiedy to Książę Henryk Brodaty nabył ziemie na drodze wymiany od biskupów w 1203 roku i nadał we władanie klasztorowi cysterek w Trzebnicy.
W XIV wieku w Malczowie powstaje sołectwo, co świadczy o szybkim tempie rozwoju osady.
Wieś posiadała cegielnię, mleczarnię i karczmę położoną w sąsiedztwie uroczego lasu. Warto także wspomnieć o malowniczych terenach, którymi otoczony jest Malczów.
Najwyższe wzniesienie Wzgórz Trzebnickich – Ciemna Góra (258,3 m n.p.m.) – znajduje się właśnie w tej miejscowości. Inne wzniesienia, na które warto zwrócić uwagę to Złota Polana oraz Dębowy Wierch (248,4 m n.p.m.).
Na uwagę zasługuje również Park Pałacowy z XIX wieku znajdujący się przy stawie.
W okolicy Malczowa występują objęte ścisłą ochroną: dzięcioł zielonosiwy, trzciniak oraz strumieniówka, należące do rzadkich okazów ptaków w Polsce. Warte podkreślenia są także pomniki przyrody znajdujące się w miejscowości Malczów. Są to: jesion wyniosły i buk pospolity.
Od 2012 roku wieś wyposażona jest w okazały plac zabaw, z którego rozciągają się spektakularne widoki.
Liczba mieszkańców: 76 (na dzień 30.06.2024)
Sołtys: Anna Pałka
Pięknie położona wieś wśród otaczających ją wzgórz. Już w połowie XIX w. doceniano walory otoczenia tej małej wioski. Szczególnie sławiono widoki z góry zw. Spitzberge, ponieważ przypominały one widoki z okolic Książa i Szczawna.
Ślady osadnictwa wskazują, że w pradziejach były tu osady związane z okresem kultury łużyckiej i kultury przeworskiej.
Nazwa wsi pochodzi od słowa mały, malutki – charakteryzuje ona wieś i jej otoczenie. Jej nazwa pojawiła się w dokumentach już na początku XIII w.: Malchovo (1203, 1208), Malechovo (1204), Maltzowo (1224), Malcovo (1266-1267), Malczovo (1236), Malcovo (1355), Malcow (1369), Malczaw (1404, 1410 i 1453), Malltzaw (1567), Malutschaw (1575), Maltschowe (1718), Maltschawe (1753-1937), Kleinau (1937-1945) – Malczów po 1945 r. Początkowo wieś należała do dóbr biskupich. Książę Henryk Brodaty nabył ją na drodze zamiany i w 1203 r. nadal klasztorowi cysterek w Trzebnicy. W 1204 r. osiedlił w niej 13 „gości” oraz określił ich obowiązki wobec konwentu. Byli to kucharze, służba książęca zajmująca się przygotowaniem i podawaniem posiłków. Wśród nich byli (w wolnym przekładzie): Rados, Krobach, Milosty, Sidovin, Bozec syn Luca, Zdan, Juvoris syn Hocemira, Dambrosa, Prozek syn Bogdana, Kandera syn Tramca. Każdy z nich, jeżeli ma woły winien dawać klasztorowi miarę pszenicy i miarę owsa, jeżeli dwóch posiada jeden pług, to zobowiązani są do jednej daniny. Kto z nich orze własną lub cudzą ziemię cudzymi wołami, daje miarę owsa. Poza nimi byli jeszcze: Sedleta syn Radka, Broscha syn Radima, Maluy syn Zedlante. Oni dawali 20 monet. Po 1250 r. ksieni klasztoru Gertruda otrzymała zgodę od Henryka III Białego na lokowanie Malczowa na prawie niemieckim na wzór Środy Śląskiej. Po przeniesieniu tej wsi na prawo średzkie powstało tu sołectwo. Malczowskie sołectwo zostało wymieniono po raz pierwszy w 1355 r. Wówczas sołtysem był Jan, prawdopodobnie z Malczowa. Był on zobowiązany do konnej służby wojskowej, a w 1453 r. właścicielem sołectwa był Matzke. Do bogatych chłopów (kmieci) w Malczowie należeli: w 1353 r. bracia Mikołaj i Januscho; w 1369 r. Mikołaj i jego syn Konrad; a w 1406 r. Wojtke i Heinrich, synowie Jacuscho.
Przed 1410 r. wieś w Malczowie została połączona ze wsią Węgrzynów. Po połączeniu liczyła ona prawie 20 łanów, a dokładniej 19 i ¾ łana.
Folwark klasztorny, który powstał po 1251 r., został pod koniec XVI w. oddany w zastaw lub sprzedany. Jego właścicielami były następujące rody: von Kesling (1592), von Abachatz (1645, 1652); von Prittwitz (1664). Przed 1718 r. klasztor odzyskał ten majątek i zachował go do 1810 r., tj. do sekularyzacji dóbr klasztornych. W XIX i XX w. właścicielami dóbr poklasztornych byli: Elsner i Oelsner – właściciel fabryki włókienniczej w pocysterskim klasztorze w Trzebnicy (1830-1845), baron von Obernitz z Droszowa (1876), Günther (1892-1902), Klich (1905), von Martitz Blau (1909) i baron Reibnitz (1912-1937).
W XVIII w. na terenie folwarku mieścił się dwór pochodzący prawdopodobnie z XVI w., który w II połowie XIX w. zastąpiono nowym. Obok zaczęto zakładać nowy park. Drugi folwark położony naprzeciw dawnego, po północnej stronie wiejskiej drogi, powstał na początku XX w. Od 1921 roku w Malczowie zaczęło działać 15 hektarowe arboretum usytuowane przy drodze do Rzepotowic. Poza tym, do lat trzydziestych XX w. w tym majątku rozwijało się sadownictwo. Około 1930 r. obsadzono też aleje i drogi drzewami i drzewkami owocowymi.
Niewielka wioska o charakterze ulicówki, przez rozbudowę folwarku przed 1826 r. została zniszczona. Nową zabudowę osady skoncentrowano po jednej stronie drogi. W centrum wsi utworzono krzyżowy układ dróg wydzielający teren dworski.
W ostatniej ćwierci XIX w niewielki areał gruntów wiejskich – 12 ha, przewyższał areał majątku ziemskiego, który liczył wówczas 210 ha. W e wsi było około 6 zagród, w których żyło średnio 25 osób. W latach trzydziestych liczba mieszkańców wsi kilkakrotnie wzrosła. W 1941 r. było ich 139. We wsi była cegielnia, mleczarnia i karczma.
