W Miejscowości znajduje się kościół pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny z 1746 roku, otoczony murem z bramą z końca XIX wieku, mur wokół cmentarza z bramą, dawny cmentarz parafialny z XV wieku, Kościół filialny z początku XX wieku, zespół dworski: dawny młyn dworski z końca XVIII wieku oraz park dworski z XIX wieku. We wsi znajduje się stanowisko hutnicze (d. dymarki) z XIII – XIV w., a w jej okolicach położony jest odcinek rzeki Sąsiecznicy prowadzący do mostu drogowego przy wsi Koczurki o powierzchni ok. 5 ha, ze stanowiskiem naturalnej populacji nizinnej pstrąga potokowego. Ciekawostką jest, iż na terenie miejscowości występuje dąb szypułkowy, który jest pomnikiem przyrody.
Dawne nazwy miejscowości: Polnishhammer lub Polnisch Hammer (także Hammer Polnisch) w czasach nowożytnych i XIX w. Z pocz. XX w. – Gross Hammer – do 1945 r. , potem Kuźniczysko.
Etymologia nazwy wsi: Człon – Hammer nazwy pozostaje w związku z wykształconym tu od średniowiecza w oparciu o miejscowe złoża rud żelaza kuziennictwem, przymiotnik Polnisch odnosić się może do stosunkowo licznej grupy ludności polskiej zamieszkującej wieś w czasach nowożytnych.
Historia wsi i dóbr:
W 1250 r. tereny z obszarem dzisiejszej wsi zakupiła od księcia Henryka III opatka klasztoru cysterek w Trzebnicy – Gertruda. Jednakże jej kolejna następczyni Agnieszka II w r. 1355 pozyskała z rąk książęcych prawa sądownicze na tym terenie. Wg Heuslera w średniowieczu funkcjonowały tu jedynie leśne kolonie, które w czasie przekształciły się w miejscowości. Spośród dwóch czynnych w XV w., na obszarze należącym do klasztoru, hut żelaza jedna znalazła się w obrębie poniższej miejscowości Czeszów, druga zaś miałaby być zlokalizowana na terenie młyna w Kuźniczysku. Jest jednak niewątpliwym, że wsie Czeszów, Skoroszów i Kuźniczysko swe powstanie i pomyślny rozwój w czasach nowożytnych zawdzięczają wydobyciu i przeróbce tutejszych zasobów rudy darniowej. Prócz tego rozwinęło się tu pszczelarstwo. Jak należy przypuszczać własność klasztoru przetrwała do sekularyzacji. W XIX w. funkcjonują również położone w rozwidleniu dróg w kierunku Skoroszowa i Czeszowa tzw. Wolne dobra z dużym folwarkiem, założeniem zielonym i kolonią mieszkalną. Do wsi należał także figurujący jeszcze na mapach z lat 30-tych XX w. przysiółek Lassaterei położony na północny zachód od wsi Masłowiec. Także na przestrzeni XIX w. wyodrębniła się i znacznie rozwinęła własność gminna.
Drewniany kościół w Kuźniczysku powstał w 1907 r. jako siostrzany w stosunku do Złotowa. Jest to budowla jednoprzestrzenna z wieżą od zachodu, wyeksponowana w terenie przez położenie na piaszczystym wzniesieniu pośród otaczających wieś podmokłych obszarów równinnych. Wokół kościoła założono równolegle cmentarz. Teren cmentarza ogrodzony ceglanym murem z drewnianą, zabytkową bramą znajdującą się po przeciwnej stronie głównej drogi wiejskiej niż dawna szkoła ewangelicka – obecnie zbiorcza szkoła gminna.
Był kościołem figlarnym w ramach parafii złotowskiej, gdzie do 1790 r. odprawiano nabożeństwa w j. polskim. Wiadomo również, iż tamtejszy organista znał polskie pieśni, zaś w bibliotece parafialnej zachowały się jeszcze do okresu międzywojennego polskie książeczko do nabożeństwa. Gmina usamodzielniła się jako wyłącznie ewangelicka w1824 r. Obecnie funkcjonujący w Kuźniczysku murowany kościół katolicki został zbudowany jako kaplica w pocz. XX w.
Układ przestrzenny wsi:
Stanowi zlepek kilku ulicówek, co mogłoby potwierdzić teorię, iż wieś powstała z kilku mniejszych osad. Przy skrzyżowaniu dróg w pobliżu kościoła z cmentarzem wykształcił się rodzaj układu wielodrożnego z nawsiem. Folwark i kępa komponowanej zieleni funkcjonujące w ramach wolnych dóbr w chwili obecnej praktycznie nie istnieją. Zachował się fragment dziedzińca gospodarczego obok młyna z dużą wierzbą zwisłą i grupą lip i dębów. Teren dawnego kościoła, zarośnięty samosiewami.
Wieś o zachowanym układzie i zabudowie oraz o dużych wartościach widokowych i rekreacyjnych.
należy dołożyć wszelkich starań, aby uchronić przed niechybną zagładą, opuszczony i zaniedbany kościół poewangelicki z cmentarzem (bądź to przez znalezienie owej funkcji, bądź dokonując transferu obiektu).
Liczba mieszkańców –362 (na dzień 30.06.2024)
Sołtys – Marcin Pietrasik
