Wieś położona 7 kilometrów na północ od Trzebnicy. Pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z początku XIII wieku: Camerarii (1203), Komorowo (1236), Comorovo (1267), Gross und Klein Camerow (1743), Gross Kommorowa (1785), Komorowa Gross oraz Wielkie Komorowo (1845), po 1936 Haadingen do 1945, potem Komorowo.
Przyjmuje się, że etymologia nazwy wsi może wywodzić się od staropolskiego słowa „komor” co znaczy „komar” lub od słowa „komornik”, w l. mn. „komornicy”. Wówczas nazwa ta określała wieś zamieszkałą przez ludność służebną – komorników.
Komorowo w latach 1203-1810 należało do klasztoru cysterek w Trzebnicy. W 1266 r. ksieni Gertruda lokowała wieś na prawie niemieckim. Sołectwo nie rozwinęło się. Chłopi za użytkowanie ziemi płacili czynsz na rzecz opactwa. Wieś była dość bogata. W 1830 r. – po kasacji klasztoru – w Komorowie było 28 domów mieszkalnych, w których żyło 173 mieszkańców. Sto lat później (1931 r.), domów było już 41 i 200 mieszkańców. Przez wioskę biegła długa i szeroka ulica obsadzona szpalerem lip i klonów. Gospodarstwa chłopskie położone były po obu stronach ulicy wiejskiej. Przeważały zagrody typu frankońskiego. Zabudowania tworzyły rodzaj czworoboku z wewnętrznym dziedzińcem w środku. Budynki mieszkalne stawiano z surowej cegły szczytami do drogi. Po obu stronach podwórza lokowano pomieszczenia gospodarcze. Na środku placu umieszczone było zagłębione gnojowisko. Całość zamykała brama przejazdowa od strony ulicy z przyległą do niej furtką dla pieszych oraz usytuowana prostopadle do bramy, stodoła. Liczne w Komorowie zagrody typu frankońskiego, popularne na Śląsku pod koniec XVIII. i w XIX w., świadczą o zamożności chłopów. We wsi były dwa wiatraki. Od czasów reformacji większość mieszkańców wioski była wyznania luterańskiego i należała do ewangelickiej parafii św. Piotra i Pawła w Trzebnicy.
Jako ciekawostkę należy dodać, że w Komorowie, w rodzinie chłopskiej urodził się Georg Schlag (1695-1764) – nauczyciel i pastor, krzewiciel języka polskiego na Śląsku. Przyszły pastor uczęszczał najpierw do ewangelickiej szkoły elementarnej w Masłowie, potem – w latach 1708-1711 – w Trzebnicy i następnie we Wrocławiu. Po ukończeniu gimnazjum podjął studia teologiczne w Jenie. Jako pastor zajmował się pracą nauczycielską, działalnością pisarską i wydawniczą. Był wielkim miłośnikiem mowy polskiej. Uczył języka polskiego, w tym języku odprawiał nabożeństwa i głosił kazania. Pisał i wydawał podręczniki do nauki języka polskiego oraz polskie książki religijne i śpiewniki. Jego podręczniki doczekały się aż pięciu wydań.
Liczba ludności – 203 (na dzień 30.06.2024)
Sołtys – Józef Zabiegalski
