Marcinowo zajmuje powierzchnię 713,7721 ha. Marcinowo w latach 1975-1998 było miejscowością administracyjną należącą do województwa wrocławskiego. Jest to ciekawie położona wieś, wokoło której znajduje się wiele zieleni i miejsc, po których warto spacerować, np. piękną, zabytkową Aleją Nad Włóknicą, która umiejscowiona jest w centralnej części wsi. W miejscowości tej można zwiedzić Małe Muzeum U Kowalskich i piękną kapliczkę. Znajduje się tam również Dom Ludowy z końca XIX wieku, budynek remizy strażackiej z 1900 r., domy mieszkalne i gospodarcze z końca XIX wieku oraz początku XX wieku.
Układ przestrzenny wsi:
Marcinowo to tzw. ulicówka – czyli typ wsi: jednodrożnej o zwartej zabudowie po obu stronach drogi, bądź o zabudowie rozciągniętej, z budynkami po jednej lub po obu stronach drogi. Wyglądem przypomina ona miejską ulicę.
Od roku 2014 - Marcinowo cieszy się nowym placem zabaw, który jest miejscem integracji, atrakcji, zabaw.
Elementy charakterystyczne:
Zabudowa zagrodowa, pofolwarczna - charakteryzująca się ogrodzonym płotem domem wraz z posesją (często wraz z budynkami gospodarczymi), detale architektury budynków - budynki znajdujące się w miejscowości Marcinowo są w dużej mierze pozostałościami po niemieckich mieszkańcach sprzed okresu II wojny światowej. Zbudowane z cegły, pokryte dachówką, podpiwniczone z budynkami gospodarczymi otaczającymi dom liczą obecnie ok. 100 lat.
Między południowym skrajem Marcinowa, a szosą asfaltową Trzebnica - Oborniki Śląskie przy Farnej Górze znajduje się zespół wąwozów oniezwykle bogatej rzeźbie, ciągnących się wzdłuż malowniczo meandrującego, głęboko wciętego potoku Włóknica i jego dopływów.
Nazwa: „WĄWOZY WŁÓKNICY”
Położenie:
Między południowym skrajem wsi Marcinowo a szosą asfaltową Trzebnica-Oborniki Śląskie przy Farnej Górze
Powierzchnia: ok. 30 ha
Przedmiot ochrony: zespół wąwozów o niezwykle bogatej rzeźbie
Opis obiektu: kompleks wąwozów ciągnących się wzdłuż malowniczo meandrującego, głęboko wciętego potoku Włóknica i jego dopływów; porośnięty lasami grądowymi i łęgowymi; z przestojami starych czereśni, dębów, wiązów i wierzb; ze źródliskami; cechujący się wysokim stopniem naturalności (ślady wpływu działalności ludzkiej ograniczone są do akcydentalnej wycinki pojedynczych drzew oraz do wyrzucania gałęzi i korzeni drzew z okolicznych sadów)
Walory przyrodnicze:
GRZYBY – czarka szkarłatna Sacroscypha coccinea (gatunek chroniony)
ROŚLINY – kalina koralowa Viburnum opulus, paprotka zwyczajna Polypodium vulgare
PTAKI – dzięcioł zielony Picus viridis, ortolan Emberiza hortulana, turkawka Streptopelia turtur
Liczba mieszkańców – 280 (na dzień 30.06.2024)
Sołtys – Magdalena Krzan
