We wsi na uwagę zasługują domy mieszkalne z końca XIX i początku XX wieku. Ciekawostką jest, iż w zbiornikach wodnych w pobliżu miejscowości występuje objęta ścisłą ochroną ropucha zielona oraz rzekotka drzewna. Derkacz występujący na okolicznych terenach Brzezia zaliczany jest do rzadkich gatunków ptaków objętych ochroną. Sołectwo Brzezie zajmuje powierzchnię 586,9313 ha.
Dawne nazwy miejscowości: Berice – 1224, Kriese, Brischhe – 1743, Briesche – 1785, Brezie, Briesche,Breesen do 1945, potem Brzezie.
Etymologia nazwy wsi: według nauki niemieckiej nazwa wywiedziona od drzewa – brzozy, zagajnika- brzeziny.
Historia wsi i dóbr:
W 1250 r. tereny z obszarem dzisiejszej wsi zakupiła od księcia Henryka III opatka klasztoru cysterek w Trzebnicy Gertruda. Jednakże jej kolejna następczyni Agnieszka II w r. 1355 pozyskała z rąk książęcych prawa sądownicze na tym terenie. Wieś należała do klasztoru w Trzebnicy do sekularyzacji w 1810 r. we wsi założono szkołę ewangelicką, gdyż od czasów reformacji większość mieszkańców to ewangelicy mający swą parafię w Kuźniczysku. Folwark klasztorny po sekularyzacji stał się domena królewska i był dzierżawiony, nie powstał w nim dom zarządcy. W okolicy rozwinęła się gospodarka leśna. W 1610 r. klasztor dokupił dodatkowe tereny leśne do istniejącego wcześniej leśnictwa.
Układ przestrzenny wsi:
Rozległa wieś o charakterze ulicówki. Planistycznie składa się z dwóch części, północnej i południowej z folwarkiem pośrodku. Układ ten czytelny jest już na mapach z poł. XVIII w. w części południowej przeważa typ zabudowy frankońskiej zagród z domami mieszkalnymi zwróconymi w większości szczytowo ku ulicy. Samą drogę przeprowadzono na grobli, jej przebieg podkreślając aleją z lip, klonów i jesionów. Folwark położony pośrodku wsi uległ zniszczeniu, zachowały się tylko nieliczne budynki gospodarcze. W części północnej wykształciło się w II poł. XIX w. niewielkie, wrzecionowate zabudowane nawsie. W Pewnym oddaleniu od wsi, na jej północnym skraju wzniesiono na początku XX w. leśniczówkę z zabudowaniami gospodarczymi gospodarstwa leśnego o interesujących formach architektonicznych. Przeważający typ dawnej zabudowy mieszkalnej to jednokondygnacyjne budynki o dachach dwuspadowych krytych dachówką. W niektórych starszych domach widoczne jest wykorzystanie jako materiału budowlanego rudy darniowej.
Liczba mieszkańców – 320 (na dzień 30.06.2024)
Sołtys – Kamila Szymańska
